Propozojmë reflektimin mbi zgjedhjet lokale të 8 majit të një prej shumë studentëve që studiojnë në Itali e që sot nuk ndodhen në Shqipëri për të votuar.
Sot do të doja të votoja, por s’mundem.
E meritoj të votoj më shumë se ata që kanë bërë pashaportizimin në Tiranë muajin e fundit, më shumë se ata që kanë marrë falas kuponin e kartës së identitetit pranë selive të partive, më shumë se ata që sot përpara fletës së votimit do të kujtojnë lekët apo thesin e grurit të marrë ditë më parë, më shumë se ata që sot në votë do të hedhin vullnetin politik të prindërve dhe jo te vetin, më shumë se ata që kanë heshtur përpara tragjedisë së Gërdecit, mbërtheckave, 7 përqindëshit e 21 janarit, e që çuditërisht do heshtin edhe sot, që për ta mund të ishte dita e fjalës, më shumë se ata që të hënën në punë do çojne votën e fotografuar nga frika e ndëshkimit të bukës së fëmijëve.
Po, e meritoj të votoj më shumë se ata që sot do të hedhin në votë një vullnet politik të diktuar nga uria apo frika, që qoftë për njërën apo tjetrën, mbetet fakti që janë shitur e blerë.
Do mjaftojë 9 maji që të kuptoni që ju keni shërbyer veç për një votë, që politikanet ju buzëqeshin e ju takojnë kafeneve si miq veç në prag zgjedhjesh, që ju jeni prioritet për ta vetëm kur vihet në pikëpyetje fati i votës suaj e jo ai i juaji… Unë nuk mundem, por qindra të tjerë po, e uroj të votojnë duke i dhënë më të mirën Tiranës sime!
