Më 8 dhe 9 qershor, në Itali, paralelisht me zgjedhjet evropiane, u zhvilluan dhe zgjedhjet lokale. Me këtë rast, u munduam të zbulojmë kandidatët me origjinë shqiptare në Emilia Romagna. Sot ju prezantojmë me Klaudia Kumaraku që është zgjedhur në këshillin komunal të Karpit, një komunë me 72,751 banorë, që ndodhet në provincën e Modenës në Emilia-Romagna. Për të, ky është mandati i saj i parë.
Klaudia është një qytetare italo-shqiptare, e lindur më 30 janar 1993 në Lushnjë, ku ka jetuar deri në mars të vitit 2001, për t’u transferuar më pas në Itali. Këtu, pas përfundimit të studimeve, ajo ka kryer Shërbimin Civil, duke jetuar në kontakt me zonat e prekura nga tërmeti i vitit 2012, një përvojë që i ka ndryshuar jetën, duke e ndihmuar të kuptojë thirrjen e saj: të punojë në sektorin publik, në shërbim të qytetarëve. Aktualisht, ajo është nëpunëse në administratën publike dhe gjatë viteve është specializuar në kontabilitet. Gjithmonë e apasionuar pas politikës, pas sulmit ndaj CGIL-it më 9 tetor 2021, ajo u regjistrua në Partinë Demokratike, e bindur se secili duhet të japë kontributin e vet për të shmangur episode antidemokratike të ngjashme. Në këto vite, ajo ka milituar në Rininë Demokratike, ku ka mbajtur rolin e arkëtares.
Në kohën e lirë, Klaudia pëlqen të lexojë, të shëtisë me nënën e saj dhe të dalë për darkë me miqtë.
Cilat janë propozimet kryesore të programit tuaj dhe cilën e konsideroni më të rëndësishme për të ardhmen e Karpit?
Programi im përqendrohet kryesisht në dy tema shumë të rëndësishme për të rinjtë nën 30 vjeç: çështja e qirave dhe edukimi financiar. Shtëpia është thelbësore për të arritur pavarësinë dhe/ose për të ndërtuar një familje; fatkeqësisht, disponueshmëria e kufizuar e banesave të lira e bën qiranë gjithnjë e më të paarritshme për të rinjtë, prandaj kam ndërmend të propozoj një hartëzim të shtëpive të papërdorura dhe të bashkëpunoj me pronarët e pronave.
Sa i përket edukimit financiar, dua të propozoj kurse falas ose me çmime të kontrolluara për t’u ofruar të rinjve mjetet e nevojshme për të kuptuar funksionimin e një fondi pensionesh ose edhe thjesht për të lexuar një pagë, por projekti që më intereson më shumë ka të bëjë me të rinjtë e gjeneratës së dytë. Nuk dua të flas ende për të, por mund të them se, nëse do të arrija ta realizoja, do të përfaqësonte një fitore të madhe të civilizimit.
Çfarë mendoni se i ka bindur qytetarët e Karpit t’ju votojnë?
Jam kandiduar me Partinë Demokratike, e cila në Karpi është shumë e fortë; qyteti ynë është një vend ku e majta gjithmonë ka fituar. Përveç kësaj, unë përfaqësoj një risi në këto zgjedhje, me vetëm tre vjet militancë, dhe mendoj se njerëzit kanë vlerësuar sinqeritetin tim dhe dëshirën për t’u përfshirë. Me shumë votues dhe mbështetës kam krijuar lidhje të forta që do të vazhdojnë dhe do t’i kultivoj edhe pas kësaj fushate zgjedhore.
Si mendoni se shtetësia juaj e dyfishtë dhe përvoja multikulturore kanë ndikuar në rrugën tuaj politike dhe marrëdhëniet me votuesit tuaj?
Fjala e parë që më vjen në mendje është empatia. Jam rritur me leje qëndrimi dhe shpesh kam qenë në radhë në komisariate: kjo më ka ndihmuar të mësoj të kuptoj njerëzit, nevojat e tyre dhe të gjej mënyrën për t’i ndihmuar pa paragjykime.
Cila është lidhja juaj personale me Shqipërinë dhe si ka ndikuar ajo në identitetin tuaj personal dhe politik?
Kam një lidhje të shkëlqyer me Shqipërinë, aty kam lindur dhe e mbaj në zemër. Tani përpiqem të shkoj të paktën çdo dy vjet për të takuar njerëzit e dashur. Në Shqipëri kam parë gjithmonë shumë pabarazi mes qytetarëve dhe kjo ka ushqyer në mua një ndjenjë të fortë drejtësie, e cila më pas është bërë një nga faktorët kryesorë që më shtyu të angazhohem në politikë dhe të kandidoj.
A keni hasur ndonjëherë vështirësi ose paragjykime për shkak të emrit tuaj të huaj? Si i keni menaxhuar këto situata?
Për standardet italiane kam një emër “të veçantë”, me plot tri “K”, kështu që është e lehtë të vihet re. Në të kaluarën kisha frikë se njerëzit nuk do të shihnin përtej origjinës sime, por për fat të mirë e kisha gabim dhe tani ato “K” më kanë ndihmuar të zgjidhem dhe për mua janë një arsye krenarie.
Sipas jush, cilat janë sfidat kryesore për integrimin në Itali dhe cilat propozime konkrete do të sugjeronit për përmirësimin e politikave të migracionit?
Sigurisht, “përgjigjja” e Giorgia Meloni për problemin nuk është një zgjidhje e vërtetë: kontraktimi i menaxhimit të emigrantëve në Itali nga Shqipëria nuk zgjidh absolutisht asgjë, është një shpërdorim i parave publike dhe do të krijojë vetëm probleme për Shqipërinë, Italinë dhe mbi të gjitha për ata që do të përfundojnë në ato qendra, pa qenë të integruar në asnjë mënyrë.
Në Itali ekzistonte deri para pak vitesh një rrjet pritjeje i shpërndarë, që ka ndihmuar njerëzit të integrohen dhe qytetet ku kanë jetuar të rimëkëmben dhe të rifillojnë jetën. Duhet të rindërtojmë atë sistem dhe veçanërisht të abrogojmë Ligjin Bossi-Fini, i cili pengon krijimin e kanaleve të sigurta për të ardhur ligjërisht në Itali.
Cilat dallime vëreni në mënyrën se si ju dhe prindërit tuaj e jetoni dhe e perceptoni Italinë?
Në fillim, kur u transferuam, dallimet midis mënyrës se si unë dhe vëllai im e jetonim Italinë në krahasim me prindërit tanë ishin shumë më të theksuara, për shkak të stilit të jetesës në Shqipëri me të cilin ishin rritur. Tani, në vend të kësaj, dallimet që shoh janë vetëm ato gjeneracionale, që natyrshëm ekzistojnë mes prindërve dhe fëmijëve, ndërsa për sa i përket jetesës në Itali, zakoneve dhe përditshmërisë italiane nuk shoh ndryshime: ne e jetojmë gjithçka në mënyrë absolutisht natyrale.
Cila është gjuha juaj amtare dhe si ndikon ajo në punën dhe jetën tuaj të përditshme?
Gjuha ime amtare është shqipja, pasi kam lindur në Shqipëri dhe kam jetuar aty deri në moshën tetë vjeçare. Kam pasur fatin të ndjek edhe klasën e parë të shkollës fillore në vendin tim të origjinës, duke mësuar të shkruaj shqip dhe edhe pse nuk është perfekte, jam shumë krenare për të. Në familje flasim të dyja gjuhët, shpesh duke i përzier ato në të njëjtën fjali. Unë prirem të mendoj dhe të arsyetoj më shumë në italisht.
Cilat janë prioritetet për Karpin në vitet e ardhshme sipas jush dhe si synoni t’i trajtoni ato?
Prioritetet janë padyshim ato të nxitjes së mobilitetit të qëndrueshëm, kujdesit për hapësirat e gjelbërta, forcimit të shërbimeve publike, si shëndetësia dhe sjelljes së më shumë aktiviteteve në shesh për të pasur një qytet të gjallë dhe të sigurt.
Cilët janë modelet tuaja të referimit në politikë dhe pse?
Aktualisht, janë sekretarja e PD-së, partisë me Elly Schlein, e cila fitoi primaret e PD-së kundër të gjitha parashikimeve, dhe zëvendës kryetarja e Bashkisë së Bolonjës, Emily Clancy, dy gra të majta me ideale të forta, që nuk kanë frikë të shprehin dhe të konkretizojnë në politikë dhe administratë.
Cilat janë pritshmëritë dhe shpresat tuaja për të ardhmen e Karpit dhe qytetarëve të tij?
Shpresoj që të mos flitet më për siguri në mënyrë negative. Dëshiroj që qytetarët të ndihen të sigurt dhe më aktivë, dua që qyteti ynë të tërheqë punëtorët dhe punëtoret që kanë punën e tyre në Karpi por nuk banojnë këtu, sepse kjo do të thotë që komuniteti ynë është i aftë të mirëpresë qytetarë të rinj të Karpit, pikërisht siç ka bërë me mua para 23 vitesh.
