Tedi Papavrami gjendet këto ditë në Tiranë bashkë me Maki Okada-n, bashkëshorten e vet, pianisten japoneze.
Përgatitet sot për koncertin e mbrëmjes së bashku me kolegun François- Frédéric Guy e do të performojnë në mjediset e Katedrales Ortodokse, në orën 19:00.
Janë akomoduar në Hotel Tirana këto ditë por, një gjë e çuditshme është mënyra sesi Tedi pas kaq shumë vitesh, përjeton dhe me një flash back, kujton mbërritjen e tij pikërisht në atë hotel, kur sapo hyri demokracia në Shqipëri.
“Ja ku gjendem sërish në Hotel Tirana. E quanim 15- katëshi dhe e konsideronim si godinën më të lartë të kryeqytetit gjatë fëmijërisë”, – thotë Tedi që nga Tirana, e vazhdon me përshkrimin që unë kam përkthyer nga frëngjishtja në shqipe më poshtë, marrë nga parathënia e librit të tij autobiografik “Fugë për violinë”, referuar pikërisht mbërritjes së tij në 2001-shin në Hotel Tirana, kthyer pra, pas aq shumë kohësh në emigracion e strehim politik për të e familjen.
Nga këto mbresa, mbi kthimin në të njëjtin hotel, që vërej se atij i përputhen si ndjesi analoge e nuk mbeten aspak indiferente për të, marr shkas dhe i vë në dukje:
“Tedi, akomodohesh sot në të njëjtin hotel, atë të fëmijërisë, ashtu siç e përshkruan edhe në librin tënd…”
“Saktë – thotë Tedi – nuk kthehesha në këtë hotel që atëherë, pikërisht siç e përshkruaja në episodin e librit…!”
FUGË PËR VIOLINË
- Autor: Tedi Papavrami
- Botues: Robert Laffont
- Përktheu nga frëngjishtja: Adela Kolea
Shkëputur nga parathënia.
“Hotel Tirana” (Tirana 2001)
“Zoti Papavrami, urdhëroni çelësin tuaj, dhoma juaj ndodhet në kat të dhjetë, ju uroj qëndrim të këndshëm në Hotel Tirana.”
Toni steril i zërit të punonjëses, më bëri pothuajse të harroja që ajo shprehje sapo ishte shqiptuar në gjuhën shqipe; çdo gjurmë e origjinës së saj në shqiptim, apo ajo përdorimit të një terminologjie të vjetër, ishin fshehur me kujdes. Hodha një shikim të shpejtë mbi kartelën e identifikimit të asaj punonjëseje të hotelit, vendosur mbi xhaketën e kompletit të saj, që dukej i prodhuar me numëruesin e me fushën e orës, në diferencë oraresh, që gjendej pas saj, në të cilën vërehej shkruar:
“Yllka”. – Yll i vogël.
Para 1991- shit dhe shembjes së regjimeve lindore, ky ishte emri i më të riut prej grupeve të rinisë komuniste. E ëma e saj duhet të ishte e quajtur Fitore ndoshta dhe i ati, Marenglen (nga shkrirja e emrave Marx – Engels – Lenin), në mos quheshin Shqipe e Luan, Hajrie e Muharrem, nga krahina e Tiranës, Vitore e Gjon nga veriu, apo Kristofor e Kostandina, nga jugu i vendit.
Të ushqyer të gjithë ndër breza, me byrek, speca të mbushur apo me fërgesë.”
