Bleri Dervishi: "Në Itali kam realizuar ëndrrën për t'u bërë kuzhinier"

Bleri Dervishi: “Kam mbërritur në Itali në një anije dhe kam realizuar ëndrrën për t’u bërë kuzhinier. Qëllimi im? Të jem si Massimo Bottura”

Lindur në Korçë, Bleri Dervishi ka ardhur njëzet vjet më parë në Itali dhe tashmë, pas fitores së një edicioni Masterchef, punon në Siçili. “Amerika për shqiptarët është veç 300 kilometra larg e quhet Itali. E tashmë Italia, është shtëpia ime”

Kur 20 vjet më parë zbriti në Itali, Bleri sapo kishte kaluar ngushticën e Otrantos në një gomone. “Ishte mesi i dimrit, njerëzit përqafoheshin dhe e kishin lëshuar veten të trishtuar. Nuk e kuptoja mire se çfarë po ndodhte. Na u deshën katër orë në të ftohtë për të mbërritur. Kemi zbritur ay ku deti ishte ende i thellë. Nxitonim për të arritur në breg: kemi fjetur për dy netë, në tokë, në një pyll. Ishim në Itali, por ato netë ishim të gjithë klandestinë”. Sot, pas studimeve, punës dhe shumë djerse, Bleri është bërë një nga shefat më të famshme në komunitetin shqiptar. Ka fituar një nga edicionet Masterchef dhe ëndërron të bëhet një profesionist.

Mund t’ju interesojë gjithashtu

Emigrantët. Historia do të na gjykojë sepse përballë masakrës mbetëm të heshtur

I lindur në Korçë, Bleri Dervishi është rritur në Itali. “Arritëm të mbërrinim në Fabro, një qytet me 2 mijë banorë në Umbria,” kujton ai. Atje, së bashku me motrën e tij, ka jetuar në shtëpinë disa miqve shqiptarë: “Ishim e vetmja familje që mbërritëm së bashku në Itali. Përpiqeshim të dilnim në qytet sa më pak: kishim frikën e arrestimit dhe kthimit në Shqipëri”, shton ai. Pak kohë më vonë, Bleri dhe familja e tij transferohen në një fshat të vogël malor, ku për shtatë muaj kanë “fjetur në një stallë të braktisur”. Babai i tij filloi të punojë si druvar dhe e jëma si lavapjatëse: “kështu arritëm të gjenim një shtëpi të vogël afër pyllit”. Pasioni për kuzhinën nis aty, në moshën 11 vjeç, duke ndihmuar të jëmën të thante enët në një restorant afër shtëpisë. “Kështu zgjodha shkollën për menaxhim hoteli”, tregon ai.

Më kujtohet kur shokët e klasës shkonin në eskursione e unë isha i vetmi që qëndroja në shtëpi, sepse familja ime nuk kishte para për t’më dërguar dhe mua.

Dashuria për kuzhinën nis në vegjëli kur çdo mëngjes, së bashku me gjyshin e tij, Bleri shkonte në kullotat shqiptare. “Ishte kohë luftë – kujton ai – Niseshim herët në mëngjes me një qese me ushqimet tona, dhe riktheheshim pak para perëndimit të diellit”. Me ndihmën e gjyshes, më pas, përgatisnim tagjinë për lopët: “Ishte momenti im i preferuar i ditës”, tregon Bleri. Shtëpia e tij shërbente si një pikë takimi për të gjithë barinjtë që kishin zbritur nga malet dhe ktheheshin në fshat, në sajë të një burimi të pastër që kalonte aty pranë. “Ndihmoja gjyshen në kuzhinë në përgatitjen e një supe me bukë, domate, djathë dhe kastravec. Ajo, për mua, është era e Shqipërisë, e bujarisë së popullit të saj, që ofron çdo gjë, edhe pse nuk ka asgjë”.

Me kalimin e kohës gjërat u përmirësuan. Për Blerin pasioni u kthye në punë. Me një përvojë si ajo në Azurmendi Gastrónomico të Eneko Atxa, tre yje Michelin. Apo duke marrë pjesë në MasterChef, e cila kulmoi me një fitore të papritur. Jeta në Itali nuk ka qenë e lehtë për Blerin. Është e vërtetë, kur erdhën dokumentet dhe lejet e qëndrimit u largua dhe tmerri i ridërgimit në Shqipëri. “Më kujtohet kur shokët e klasës shkonin në eskursione e unë isha i vetmi që qëndroja në shtëpi, sepse familja ime nuk kishte para për t’më dërguar dhe mua”. Bleri u impenjua: ka luajtur në ekipin e futbollit të të rinjve, për herë të parë në Fabro, pastaj në Chiusi. Kuzhinën e një restoranti e pa për herë të parë në sajë të z.Mario, pronarit të restorantit, ku nëna e tij punonte. “Shkoja çdo ditë tek restoranti sapo zbrisja nga autobuzi që më përcillte në shtëpi – kujton me një buzëqeshje -. Ishte momenti që prisja: atje isha i lumtur”. Bleri shoqëron zotin Mario në dyqan për të blerë ushqimet, e sheh si gatuan, të presë mishin, të veshë përparësen. “Po, i bezdisja të gjithë në kuzhinë, por pasioni im ishte tejet i fortë”.

Unë jam shqiptar, dhe bir i Shqipërisë. Vendi im më ka mësuar të ëndërroja Amerikën, një vend të largët, një vend magjik, ku gjithçka është e mundur

Për kuzhinierin e ri, Italia u kthye në një shtëpi të re. Bleri kthehet në Shqipëri dy herë në vit, ndoshta për të përshëndetur një të afërm: “Unë jam shqiptar, dhe bir i Shqipërisë – përgjogjet – Vendi im më ka mësuar të ëndërroja Amerikën, një vend të largët, një vend magjik, ku gjithçka është e mundur. Kurrë nuk mund të imagjinoja se në Amerikë do të isha rritur, duke kaluar detin kur isha veç tre vjeç. Amerika për shqiptarët është vetëm 300 kilometra larg e quhet Itali. E tashmë Italia, është shtëpia ime”.

Pas 20 vjetësh Bleri ka realizuar më së fundi ëndrrën e tij. Por nuk ndalet atje. Sot është krye kuzhinier i Monaci në Terre Nere, një vend i njohur sicilian nën malin Etna. “Dëshiroj të përmirësohem – përfundon ai – të krijoj diçka origjinale dhe unike. Tè ndjek atë që ka realizuar Massimo Bottura në Itali. Me pak fjalë – buzëqesh – dua të bëhem më i miri në botë”.