Shënim nga Redaksia: Kjo letër e hapur, nënshkruar nga znj. Lindita është publikuar fillimisht në faqen online te Gazetës Shekulli të ditës së sotme, por na u duk e nevojshme që dhe lexuesi ynë, që më së shumti jeton e punon në Itali, të ketë mundësi të lexojë këtë letër e të reflektojë mbi të.
Që në Himarë flitet greqisht kjo është e vjetër, por e re është që në Zvërnec dëgjova këtë verë të flitet edhe greqisht, edhe italisht, edhe anglisht e shumë pak shqip. Mos u çuditni, kjo është e vërtetë. Në plazhin e bukur të Zvërnecit, veç rërës së nxehtë dhe ujit të kaltër, si dhe çadrave pa fund me shezllone, e makinave me targa të Tiranës, Beratit, Kosovës, Fierit të shihte syri me dhjetëra makina me targa të huaja. Ishin vëllezërit tanë emigrantë që ndonëse nuk janë shoferë të mirë, ne i duam dhe ndihemi mirë që pushimet i kalojnë në bregdetin tonë, sepse janë shqiptarë. Nga të katër anët kishte çadra, të gjitha të zëna. Pas meje, disa pushues që dukej se ishin më shumë se një familje: fëmijë të vegjël, adoleshentë, të rritur dhe të moshuar. Flisnin vetëm greqisht dhe midis 5-6 fjalive të zinte veshi ndonjë fjalë shqip. “Kristo, thelis psomi?” “Oqi, oqi.” Këto ishin të paktat fjalë greqisht që i kuptova. Një nënë shqiptare që pyeste fëmijën e vet, në tokën shqiptare, nëse donte bukë në gjuhën greke dhe ai i përgjigjej me “jo” greqisht nënës së tij shqiptare.
Në të majtë të çadrës sime tre çifte me fëmijë që kuptohej se ishin të afërm. Prindërit e tyre flisnin shqip me njëritjetrin kurse fëmijët vetëm italisht e më saktë napolitanshe. Komunikimi prindër-fëmijë ishte i përzier italishtshqip. Emrat e tyre ishte shumë ethjeshtë për t’u mësuar, sepse para çdo fjale që flisnin vendosnin emrin e atij që i drejtoheshin: – Kjara, guarda!.., – Alesia, ti prego!.., -Sara, ma no…, – Marko, perche?!.. Në të djathtë, një çift i ri me një vajzë jo më shumë se 5-vjeçe dhe një djalë rreth 2-vjeç. Nëna fliste me të dy fëmijët dhe bashkëshortin me një theks të pastër anglez që linte të kuptoje se ishte angleze. Por, babai u fliste të dy fëmijëve të tij shqip dhe ata i përgjigjeshin po njësoj… Në çadrat përballë pushues të të tre moshave dhe ata emigrantë në Greqi që flisnin gjatë gjithë kohës vetëm shqipe të pastër. Do t’i shkruaja të gjitha këto dhe sikur të mos ndodhte ngjarja e Himarës, sepse ky fenomen i mënjanimit të gjuhës shqipe nga emigrantët shqiptarë po forcohet çdo vit e më tepër. Të nderuar bashkatdhetarë, kur në vendin tuaj flisni në gjuhë të huaj, atëherë në vend të huaj gjuha shqipe harrohet fare. Nëse të folurit në gjuhë të huaj e përdorni si modë kur vini në atdhe, atëherë… keni dalë jashtë mode!! Motra e vëllezër shqiptarë që keni lënë atdheun tuaj, shtëpinë e prindërit vetëm për një jetë më të mirë për fëmijët tuaj dhe punoni me fuqinë e shpirtit që gjithçka t’ua trashëgoni atyre: Gjuha është pasuria më e madhe që duhet t’u lini trashëgimi fëmijëve tuaj, sido që të bëhen në jetë të pasur apo të varfër, do të kenë nevojë për identitetin e tyre real!
