«Dje Serbia, sot Ukraina – Varret masive vendosur nga NATO në 1999 në Kosovë dhe “lajmet”, të gjitha për t’u verifikuar mbi masakrat e civilëve në spital dhe në teatrin e Mariupolit»
Keshtu fillon artikulli publikuar nga gazeta italiane “Il Fatto Quotidiano” shkruar pak ditë më parë nga Fabio Mini, gjeneral dhe shkrimtar italian, ish komandant i misionit të KFOR-it në Kosovë nga viti 2002 deri në vitin 2003. Sot, Ambasada e Kosovës në Itali i shkruan drejtorit të gazetës “Il Fatto Quotidiano” një letër në përgjigje të shkrimit.
Letra e Ambasadores së Kosovës në Itali, Lendita Haxhitasim
I nderuar drejtor,
Lexoj gjithmonë me vëmendje dhe kuriozitet shtypin italian, përfshirë edhe artikujt e botuar nga gazeta juaj. Liria e shtypit është një nga të drejtat e patjetërsueshme që garantohet nga të gjitha shtetet dhe organizatat ndërkombëtare të botës së lirë. Në thelb është një e drejtë e çdo populli, e cila duhet trajtuar, mbrojtur dhe promovuar me patjetërsueshmëri nga e gjithë bota autoritative e mediave dhe nga ju gazetarët profesionistë, për të informuar në mënyrë korrekte opinionin publik të çdo demokracie, në paqe dhe në luftë.
Në vijim të ngjarjeve aktuale të agresionit të paligjshëm ushtarak rus në Ukrainë, të bësh paralelizma të neveritshme e të pabaza mbi mizoritë që po pëson populli ukrainas dhe që ka pësuar populli i Republikës së Kosovës gjatë luftës është e pahijshme dhe e dënueshme.
Kështu duhet konsideruar shkrimi i Fabio Minit, i botuar nga gazeta juaj para disa ditësh, ku lexohen gënjeshtra të tmerrshme për ngjarjet e luftës që ne kosovarët përjetuam, gjatë tentativës së spastrimit etnik shqiptar, të orkestruara dhe të jetësuara nga diktatori serb Sllobodan Millosheviq.
Drejtor Travaglio, po ju shkruaj si një qytetare kosovare që e ka përjetuar luftën jo vetëm nëpërmjet bombave por edhe me mjete të tjera, si refugjate dhe e mbijetuar, e cila tani ka nderin të përfaqësojë Republikën e Kosovës në Itali. Ju informoj se spiralet e dezinformatave që krijohen nga tentativa për të deformuar dhe “rishkruar” historinë e dhunës së pësuar si pasojë e një lufte, janë jo vetëm të pasakta në këndvështrimin e parimeve dhe vlerave të frymës së shtypit të lirë, por janë edhe të pandjeshme e ofenduese ndaj popullit tonë, familjeve të viktimave të shumta që kanë emër e mbiemër, të vdekur e të zhdukur, që ende nuk kanë varr ku mund të qahen.
Krimet e luftës dhe krimet kundër njerëzimit të kryera nga Serbia në Kosovë janë dokumentuar me paanshmëri nga vëzhgues autoritativ ndërkombëtar, institucione, qendra studimore të vlerësuara dhe think tank si dhe nga gazetarë profesionistë, shumë prej të cilëve janë edhe kolegë tuaj italianë. Dhe siç e dini, disa nga liderët politikë dhe ushtarakë serbë janë gjykuar dhe dënuar për krime lufte nga Gjykata Ndërkombëtare Penale për ish-Jugosllavinë (ICTY).
Gjenocidi i regjimit të Millosheviqit dhe agresioni ushtarak e paraushtarak serb i viteve 1998-1999 shkaktoi shpërnguljen e mbi 80% të popullsisë së Kosovës, duke na detyruar të ikim, neve që ishim mbi 860.000 civilë. Mbi 10.000 bashkatdhetarët e mi nuk ia dolën, sepse u vranë e u masakruan brutalisht. Përveç kësaj, më shumë se 1,400 fëmijë janë vrarë pa mëshirë, dhe 20,000 gra janë dhunuar brutalisht. Madje, pas më shumë se 23 vitesh, ka ende shumë familje që çdo ditë presin lajme për të dashurit e tyre, sepse ende nuk dihet fati i 1600 civilëve të zhdukur. Familjarët e tyre janë gjithmonë në pritje të identifikimit të varrezave masive, për më shumë se 500 ekzekutimet masive të verifikuara në territorin e Kosovës. Serbia vazhdimisht ka manipuluar dhe është përpjekur të eliminojë, në kuptimin e vërtetë të fjalës, provat gjithë botës, duke djegur dhe zhvarrosur trupat nga varret masive, madje duke përdorur kamionë frigoriferë për t’i transportuar ato në Serbi, në përpjekje për të fshirë edhe kujtesën e tyre.
Deri më sot, në Serbi ka disa vende ku janë gjetur varre masive me trupa të civilëve shqiptarë kosovarë të masakruar gjatë luftës. Batajnica, Petrovo Selo, Raska, Rudnica, Kizevaku e shumë të tjera, ende të panjohura dhe të mbajtura të fshehura nga e gjithë makineria shtetërore e Beogradit.
Ftoj Fabio Minin, dhe të gjithë ata që ende kanë dyshime për faktet e dokumentuara të tragjedisë së përjetuar popullit tonë, të kthehen në Kosovë dhe këtë herë të vizitojnë familjet e viktimave civile të masakruara në Krushë të Madhe, Krushë e Vogël, Izbicë, Rezallë, Poklek, Kotlinë, Pastasel, Tërrnje, Suharekë, Bellanicë, Slovinje, Mejë, Gjakovë, Bellacërkë, Xërxë, Celinë, Korenicë, Drenicë, Verbovce, Shtuticë, Vushtrri, Studime e Eperme e Studime e Poshtme, Trepce, Pejë, Qyshk, Zahaq, Pavlan, Lubeniq, Istog, Prizren e shumë të tjera.
Në Kosovë ende po përjetojmë murtajën e luftës, të të vdekurve, të plagosurve, të grave të dhunuara dhe të të zhdukurve. Nderimi i kujtimit të tyre është parakushti i parë për të krijuar një të ardhme më të mirë.
Populli i Republikës së Kosovës po e ndërton ditë pas dite të ardhmen e tij, me aspirata të pazëvendësueshme për t’iu bashkuar sa më shpejt familjes së madhe euroatlantike. Dhe këtë do ta arrijmë edhe falë mbështetjes së aleatëve dhe partnerëve tanë si Italia mike.
Drejtor Travaglio, e sigurt për mirëkuptimin tuaj dhe me besim për bashkëpunimin tuaj, mbetem në dispozicionin tuaj të plotë që të mund të raportoj në “Il Fatto Quotidiano” komentin tim si dëshmitare mbi përvojën e jetuar gjatë luftës së fundit në Evropë të 1998-1999.
Lendita Haxhitasim, Ambasadore e Jashtëzakonshme dhe Fuqiplotë e Republikës së Kosovës në Itali
